به که گویم که تو منزلگه چشمان منی / به که گویم که تو گرمای دستان منی

گرچه پاییز نشد همدم و همسایه من / یه که گویم که تو باران زمستان منی . . .

مثل باران چشمهایت دیدنی است ٬ شهر خاموش نگاهت دیدنی است

زندگانی معنی لبخند توست ٬ خنده هایت بی نهایت دیدنی است . . .

مهربانی را قسمت کنیم ٬ من یقین دارم به ما هم میرسد

آدمی گر ایستد بر بام عشق ٬ دستهایش تا خدا هم میرسد . . .

ای کاش …… این جای خالی را تو برام پر کنی . . .

گویند زیارت نه به همت است نه به قسمت / به دعوت است

پس ای گروه دعوت شده ما را نزد پروردگارتان یاد کنید . . .

همه هست آرزویم ، که ببینم از تو رویی

چه رسد که من هم برسم به آرزویی . . .

شانه های عاشقان گر تکیه گاه اشک هاست / پس چرا بر شانه ام اشکی نمی ریزد کسی . . .

اشک ها ریزم اگر شب به آخر برسد / شب فقط یاد توام ، کاش به آخر نرسد . . .

عاشقی مثل فوقبال میمونه ، اگه مهربونی کنی گل میخوری . . .

در محفل خود راه مده همچو منی را ٬ افسرده دل افسرده کند انجمنی را

ما افسرده دلان ساکن کوی غم و دردیم ٬ در عشق شکست خورده ولی توبه نکردیم . . .

ستم اومد به جونم هر ٬ یک بار ٬ غریبی و اسیری و غم یار

غریبی و اسیری چاره داره ٬ غم یار و غم یار و غم یار . . .

نه گل خواهد ز بوستان ها جدائی ، نه دل دارد خیال بی وفائی

ولیکن چرخش چرخ ستمگر زند بر هم رسوم آشنائی . . .

غم خانه عشق تو به رضوان ندهم ، یک خار تو را به صد گلستان ندهم

تو معدن عشق آرزوهای منی ، من کفر تو را به گنج ایمان ندهم . . .

.

ای دوست گلی به یادگار بفرست ، گر لایق گل نیستم خار بفرست

از بهر خدا ، نه از بهر دلت ، من پیامی داده ام تو جوابی بفرست !